Aşkımızın 4. Yılına Hoşgeldin

Göz Göze Geldiğimiz İlk Yer

Haritada sadece bir nokta…
Ama benim için bir ömürlük başlangıç.
Nereden bilebilirdim, burada kalbimin sahibiyle tanışacağımı?

Koordinatlar:

40°50'26.4"N 31°09'12.3"E

Bizim Hikayemiz

İlk kez birbirimizi gördüğümüzde, bu yolculuğun bizi nerelere götüreceğini hiç bilemezdik. Ama bildiğimiz bir şey vardı; birlikte her şey daha güzel. Birlikte güldüğümüz, dertleştiğimiz, sarıldığımız her an, bizim hikâyemizin en değerli parçası oldu. Aramızda bazen bitmek bilmeyen mesafeler vardı, tartışmalar yaşadık, ama her seferinde bir yolunu bulup birbirimize geri döndük. Çünkü ne olursa olsun, birbirimizi her zaman çok sevdik. Birlikte olmak, her şeyin en güzel hali oldu.

Kütüphanede, Farkında Olmadığım Bir Başlangıç

Bir kütüphanede, sınavların ağırlığı altında, kafamda binbir düşünceyle önümdeki bilgisayara odaklanmıştım. O kadar yoğun bir şekilde çalışıyordum ki, senin orada olduğunun farkına bile varmadım. Ah, nasıl da gözlerim seni göremedi? O anlarda belki de hayatımın en güzel karşılaşmasına bir adım bile yakındım, ama ne yazık ki akılsızca, kafam başka şeylerle meşgulken, gözlerim senin bakışlarına kaymadı. O kütüphanede senin orada olduğunun farkına varamamıştım. Oysa belki de o an, her şeyin başladığı andı. Şimdi geriye dönüp bakınca, nasıl da gözümden kaçmış, nasıl da anlamamışım!

İlk Adımlar, İlk Açılmalar

Birbirimize açıldığımız, duygularımızı ilk kez paylaştığımız o an… Ama o anın öncesinde, henüz birbirimize kalbimizi açmadan bir yarım saat önce, sadece yan yana durduğumuz an vardı. O an, her şeyin nasıl başlayacağına dair hiçbir fikrimiz yoktu. Ama kalbimiz, her şeyi hissetmişti. Şimdi, o anın fotoğrafı da bizim için bir hatıra, birbirimize ilk adımı atmadan önceki o güzel anı simgeliyor.

Lazpresso'da Biriktirdiğimiz Anılar

İlk keyif aldığımız sohbetimiz, doğum gününde, Lazpresso Kafesi'nde olmuştu. O an, saatlerce süren muhabbetimizle geçerken, dünyadan sadece ikimiz var gibiydik. Her kelime, her gülüş, hayatımın en keyifli ve en mutlu sohbetiydi. O an, sadece birbirimize değil, ruhumuza da dokunuyordu. Bu kafede defalarca kez buluştuk, bazen kahvelerimizi içerken sohbetlerimizi derinleştirdik, bazen de habersiz gelip sinirli bir şekilde defalarca kez tartıştık. Her türlü anımızı burada yaşadık, çünkü burada sadece sohbet değil, aynı zamanda duygularımızı, kırgınlıklarımızı ve mutluluklarımızı paylaştık.

El Ele, Gerçekten Biz Olduğumuz An

İlk kez elini tuttuğumda garip bir heyecan kaplamıştı içimi. Bir huzur vardı içimde. Elin elimdeyken her şey daha gerçek, daha güzel gelmişti. Sanki 'artık gerçekten biz olduk' dediğimiz andı o. Ne çok konuşmaya gerek vardı, ne de bir açıklamaya… O küçük an, ikimiz için çok şey anlatıyordu.

İlk Yılımız

Bir yıl geçti... Belki dolu dolu kutlamalar yapmadık, belki o gün sadece birbirimize sarıldık, ama bu yılın her anı bizimdi. Gülüştük, tartıştık, özledik, kavuşunca dünyayı unuttuk. Bu yıl, her haliyle bizi biz yaptı. İlk yılımızda anladım ki; gösterişli anlardan çok, yaşadığımız anlar en değerli olanlar.

Ve Daha Niceleri...

Birlikte geçirdiğimiz her an, kalbimizde yer eden bir anıya dönüştü. Kahkahalar, suskunluklar, yürüyüşler, beklenmedik karşılaşmalar… Her biri bizim hikâyemizin bir parçası oldu. Daha yazılacak çok sayfa, yaşanacak çok anı var. Çünkü seninle hayat her gün yeniden başlıyor. Ve biliyorum, en güzel anılarımız hâlâ bizi bekliyor.